“İsa’nın yüreği sızladı” diye yazıyor İncil. O anda tüm varlıkların Temeli sarsıldı, tüm yaşamın kaynağı sallandı, tüm sevginin kalbi patladı ve durmak bilmeyen şefkatin dipsiz derinlikleri gözler önüne serildi.

Sevginin Anlamı

Ukrayna’da yaşlı bir Hasidik haham, sevginin anlamını sarhoş bir köylüden öğrendiğini iddia etmiştir. Bir sabah haham, meyhanesi olan bir arkadaşını ziyaret etmek için kırlara gitmiş. Haham içeri girdiğinde, bir masada oturan iki adam görmüş, her ikisi de kadehlerinde görkemli bir şekilde, kör kütük sarhoş, akılları başlarından gitmiş, kollarını birbirlerine sarmışlar, her biri diğerine onu ne kadar çok sevdiğini söylüyor.

Ivan aniden Petrus’a, “Petrus, beni neyin incittiğini söyle” dedi.

Gözleri kaymış Petrus, “Seni neyin incittiğini nereden bileyim?” diye karşılık verdi.

Ivans’ın cevabı anında geldi: “Beni neyin incittiğini bilmiyorsan, beni sevdiğini nasıl söyleyebilirsin?”

İsa Mesih’i insanlık tarihinin en büyük seveni yapan şey şudur: Halkına neyin acı verdiğini gerçekten biliyordu ve bugün de biliyor.

İsa'nın Bizimle Ağlayan Kalbi

1981 yılında Ohio’da Episkopal bir rahip olan bir arkadaşım, bir pazartesi sabahı ofisine gitti ve kilise yönetimine aceleyle bir istifa mektubu yazdı. Daha sonra evine döndü, mutfak masasına oturdu ve karısına ve üç çocuğuna — çocukların hepsi 10 yaşın altındaydı — onları terk ettiğine dair bir mektup yazdı.

New England’daki bir ormancılık kampına kaçtı ve Vermont’ta oduncu olarak işe başladı. Ocak ayında bir Cumartesi öğleden sonra, hava sıfırın altında 20 dereceyken, bu rahip kiraladığı bir alüminyum karavanda oturuyordu. Tek ısı kaynağı küçük bir portatif alüminyum ısıtıcıydı. Isıtıcı aniden söndü ve bozuldu.

Birkaç dakika içinde karavandaki sıcaklık sıfırın altına düştü. Öfkeyle titreyen rahip ısıtıcıyı aldı ve pencereden içeri fırlattı, camı kırdı ve bağırdı, “Tanrı, Senden nefret ediyorum! Lanet olsun, hayatımdan çık! Bu Hristiyan saçmalığıyla işim bitti! Her şey bitti!”

Yenilmiş ve ağlayarak dizlerinin üzerine çöktü. Ve inancının karanlığında parlayan, içinden bir sesin, “Tamam canım, geçti, Kevin, bir şey yok.” dediğini duydu. “Anlıyorum, ben buradayım. Seninleyim. Ve senden yanayım!” Sonra kendi kalbinin içinde İsa’nın ağladığını duydu.

¹ İşte kendisine destek olduğum, gönlümün hoşnut olduğu seçtiğim kulum! Ruhum’u onun üzerine koydum. Adaleti uluslara ulaştıracak. ... ³ Ezilmiş kamışı kırmayacak, tüten fitili söndürmeyecek...

Eğer İncil’i yakından okursak, İsa’nın bizim öfkemize, hayal kırıklığımıza, boşluğumuza, yalnızlığımıza, korkularımıza, kendimize duyduğumuz nefrete ve utanca ne kadar duyarlı olduğunu fark edeceğiz. Aslında bunu yeryüzündeki tüm hizmeti boyunca görebiliriz: Ferisi Simun’un evindeki fahişeyle karşılaşmasıLuka 7:36-50, zina eden kadının taşlanmak üzere olmasıYuhanna 8:1-11, Petrus’un İsa’yı üç kez inkâr etmesiLuka 22:54-62 ve İsa ölmeden önceki gece üst odada genç elçi Yuhanna’yla karşılaşması.Yuhanna 13:23-26 Bu olaylarda İsa’nın yaşamının özüne bir bakış atabiliriz.

Acımanın İncil'deki Derin Anlamı

Grekçe σπλαγχνίζομαι (splagchnizomaiBkz. Biblehub.com - Strong’s Greek: 4697. σπλαγχνίζομαι (splagchnizomai)) fiili dört müjdede 12 kez kullanılırMatta 9:36; 14:14: 15:32; 18:27; 20:34; Markos 1:41; 6:34; 8:2; 9:22; Luka 7:13; 10:33; 15:20 ve genellikle Türkçeye “acımak” olarak çevrilir. Ancak bu çeviride, bu Grekçe fiilin derin etimolojik anlamı ve derin fiziksel ve duygusal tadı kaybolmuştur.

Fiil, bağırsaklar, iç organlar ve kalp anlamına gelen σπλάγχνα (splanchnaBkz. Biblehub.com - Greek Concordance: σπλάγχνα (splanchna)) isminden türetilmiştir ve bir kişinin sevgi ve nefret gibi en güçlü duygularının ortaya çıktığı en derin kısımlarını ifade eder.

İsa’nın şefkatinden bahsettiğimizde, MS 325 yılında İznik Konsili tarafından Baba’yla eşit ve aynı özden, Tanrı’dan Tanrı, Nur’dan Nur, gerçek Tanrı’dan gerçek Tanrı olarak tanımlanan sonsuz, aşkın, Yüce Tanrı’nın ve Kutsal İnsan’ın şefkatinden söz ettiğimizi asla unutmamalıyız. İsa’nın şefkati Tanrı’nın kendisinin şefkatidir.

İsa senin ve benim yüreğime şöyle diyor: “Benim size olan şefkatimi sizin birbirinize olan merhametinizle ölçecek kadar aptal olmayın. Sizin sayıf, solgun, kaprisli, kararsız, ruh hali ve koşullara bağlı insani şefkatinizi benimkiyle karşılaştıracak kadar aptal olmayın, çünkü ben hem Tanrı’yım hem de insanım.”

Anlatmak istediğim nokta şudur: İncil’de İsa’nın acıdığını okuduğumuzda, içinin parçalandığını, kalbinin yırtıldığını, varlığının en savunmasız kısmının çıplak bırakıldığını söyler.

Grekçe σπλαγχνίζομαι (splagchnizomai) fiili, İbranice’de “merhamet” anlamına gelen רַחֲמִים (rachamim) kelimesiyle bağlantılıdır ve bu kelime Yahve’nin rahmine atıfta bulunur.Bkz. Sefaria.org - Rachamim İsa Mesih’teki sefkat o kadar derin, önemli ve güçlü bir duygudur ki ancak Tanrı’nın Kendi rahmindeki bir his olarak tanımlanabilir. Tüm ilahi şefkat ve nezaketin saklı olduğu, Tanrı’nın anne, baba, kardeş, oğul ve kız gibi tüm duyguları hissettiği ve tutkuların ilahi sevgide bir olduğu yer orasıdır.

İsa şefkatle duygulandığında, arkadaşım Kevin’in kırıklığı içinde ağladığında, İncil şöyle diyor: Tüm varlıkların Temeli sarsıldı, tüm yaşamın kaynağı sallandı, tüm sevginin kalbi patladı ve durmak bilmeyen şefkatin dipsiz derinlikleri gözler önüne serildi.

İsa tarafından gerçekleştirilen ve İncillerde kaydedilen sayısız fiziksel şifa, Tanrı’nın Oğlu’nun yüreğindeki tüm insanlığa karşı duyulan ıstırabın yalnızca bir ipucudur. İsa’nın Golgota’daki çektiği acıları ve ölümü bile Baba’nın sonsuz şefkatinin sadece bir anlık görüntüsüdür. İnancımızın özü, bu ipucunun ötesinde ölçüsüz bir şefkat ve sevginin yattığı gerçeğinde saklıdır.

Bu makale Brennan Manning’in bir vaazından Tanrı’yı Arzulamak ekibi tarafından Türkçeye çevrilmiş bir alıntıdır.

Dipnotlar